|
Γράφει η Κατερίνα Σ.
Στη Γερμανοκρατούμενη Αθήνα του 1941, όπου "όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", με την πείνα και τις αρρώστιες να γεμίζουν κουφάρια τους δρόμους και με σκελετωμένους ανθρώπους με σβησμένα από την εξάντληση μάτια να ψάχνουν για τροφή στα λιγοστά σκουπίδια, συντελέστηκε ένα θαύμα.
Ένα κόμμα, που έδινε κι έπαιρνε ζωή από την αστείρευτη σε δύναμη λαϊκή ψυχή, μπήκε μπροστάρης στον υπέρ πάντων αγώνα για την απολύτρωση του λαού απ την εξαθλίωση και την τυραννία. Το ΚΚΕ δημιουργώντας μια μικρή συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας(ΣΚΕ), το κόμμα της Ένωσης Λαικής Δημοκρατίας(ΕΛΔ) και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας(ΑΚΕ) σάλπισε εθνικό παλλαϊκό ξεσηκωμό για λευτεριά από τους ξένους και τους ντόπιους δυνάστες. Κι έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να νικηθεί ο φόβος και η μοιρολατρία και να γίνει πίστη και απόφαση του κάθε Έλληνα, ότι η λευτεριά δεν χαρίζεται παρά καταχτιέται με αίμα και θυσίες. Και το πιο σπουδαίο απ όλα,ότι είναι μία και ενιαία, πράγμα που σημαίνει, ότι αν εκδιωχθεί μόνο ο εξωτερικός εχθρός και μείνει ο εσωτερικός, η λευτεριά για το λαό δεν ήρθε. Αλλαγή μόνο στον αφέντη έγινε.
Η μέρα που πήρε σάρκα και οστά η πολιτική αυτή πρωτοβουλία και ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ήταν η 27η του Σεπτέμβρη του 1941, εβδομήντα πέντε ακριβώς χρόνια πριν. Κάτω από τις σημαίες του συσπειρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες με κορμό βασικό την εργατική τάξη σε κοινωνικοπολιτική συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.
Οι τύραννοι από την ημέρα εκείνη και μετά είχαν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν έναν οργανωμένο, συντεταγμένο λαό, " ένα τείχος πραγματικό από στήθη φλογισμένα από τον έρωτα της λευτεριάς και αποφασισμένα για κάθε θυσία". Και ήταν αυτά τα τρία γράμματα που φώτισαν το δρόμο και καθοδήγησαν τον επαναστατημένο λαό στο έπος της αντίστασης.
|
Περισσότερες VIDEO-σκέψεις...
