Στο μαγαζί της ανθοπώλισσας
«Ένας άνδρας μπαίνει στο μαγαζί μιας ανθοπώλισσας
και διαλέγει κάποια άνθη
η ανθοπώλισσα περιτυλίγει τα άνθη
ο άνδρας βάζει το χέρι του στην τσέπη
να ψάξει για τα χρήματα
τα χρήματα για να πληρώσει τα άνθη
μα βάζει αυτός την ίδια ώρα
τελείως ξαφνικά
το χέρι πάνω στην καρδιά του
και ξαπλώνεται
Την ίδια ώρα που αυτός πέφτει
τα χρήματα κυλούν στη γη
κι ύστερα πέφτουνε τα άνθη
την ίδια ώρα με τον άνδρα
την ίδια ώρα με τα χρήματα
και η ανθοπώλισσα μένει εκεί
με τα χρήματα που κυλούν
με τ’ άνθη που μαραίνονται
με τον άνδρα που πεθαίνει
προδήλως όλα ετούτα είναι πολύ λυπητερά
και πρέπει αυτή κάτι να κάνει
η ανθοπώλισσα
μα δεν ξέρει τον τρόπο να το κάνει
δεν ξέρει
από πού να ξεκινήσει
Υπάρχουν τόσα πράγματα να γίνουν
μ’ αυτόν τον άνθρωπο που πεθαίνει
τα άνθη αυτά που παν να μαραθούν
και τούτα τα χρήματα
τα χρήματα ετούτα που κυλούν
που δε σταματάνε να κυλούν.»
Ζακ Πρεβέρ
“Υπάρχουν τόσα πράγματα να γίνουν” σκεφτόμαστε, μπερδευόμαστε μέσα σε περίπλοκους συλλογισμούς και τελικά στεκόμαστε αναποφάσιστοι. Αξιακοί κώδικες που σχετίζονται με τον άνθρωπο, την ομορφιά της ζωής, το χρήμα.
Για ποιες αξίες μιλάμε; Ποιες είναι οι προτεραιότητες σε κάθε μας απόφαση; Οι αποφάσεις μας είναι δικές μας ή υπαγορεύονται από το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε;
Πολύ βολικό να αποποιούμαστε τις προσωπικές μας ευθύνες και να τις επιρρίπτουμε στο κοινωνικό σύστημα. Διότι το κοινωνικό σύστημα δεν διαμορφώνεται από κάποιες υπερβατικές δυνάμεις. Είναι αδιέξοδο το να παρακολουθούμε αμήχανοι τον άνθρωπο που πεθαίνει, τα λουλούδια που μαραίνονται και τα χρήματα που κυλούν.
Είμαστε τόσο σαν σύνολο, όσο και ο καθένας χωριστά υπεύθυνοι για το γκρέμισμα του παλιού και του σάπιου και τη δημιουργία ενός ανώτερου κοινωνικού συστήματος στο οποίο δεν θα χωράνε τέτοια ερωτήματα.
